“Eenzame mensen werden tijdens de feestdagen even extra verwend”
Gerrit van den Hurk is al heel wat jaartjes met pensioen, maar onder collega’s nog steeds een echte legende in het ziekenhuis. Veertig jaar lang werkte hij in het Anna, eerst als verpleegkundige en later was hij de grondlegger van onze afdeling patiëntenvoorlichting. “Ik heb zoveel goede herinneringen! Ik heb in het Anna altijd het gevoel gehad dat hier iets is dat rust geeft, vanuit liefde voor de mens.”
“Toen ik hier in 1971 begon, waren de nonnekes nog de baas. Ze waren streng, maar ook sociaal en heel lief. Een patiënt was nooit een nummer en dat is zo gebleven. Een voorbeeld? We hadden in die tijd de zogenaamde ‘sociale indicatie’. Eenzame mensen werden dan opgenomen voor de feestdagen en een paar dagen extra verwend. Met een kerstdiner, en een glaasje wijn. Even wat aandacht en een praatje. Ik hoor zuster Joanetta nog zeggen: “de herdertjes zijn weer in aantocht”, als de kerstdagen er weer aan kwamen.
Ik had op Kerstavond meestal avonddienst. Dan nam ik een kerstbrood mee voor de patiënten. Een van onze vaste gasten met een sociale indicatie heette Harry, een echte Geldropenaar met een ruw randje maar een hart van goud. Heel wat jaartjes achtereen lag hij met Kerstmis in het Anna. Er was vaak wat gekibbel tussen Harry en zuster Joanetta. Hij lustte bijvoorbeeld graag een biertje en dat mocht natuurlijk eigenlijk niet. En hij liep altijd op klompen. Die maakten lawaai en dan moest hij ze uittrekken van de zuster.”
Harry was kunstenaar en als dank maakte hij een beeldje van zichzelf dat hij cadeau gaf aan zuster Joanetta, voor alle goede zorgen. Het beeldje draagt geen klompen. Zou hij dat speciaal voor haar gedaan hebben? Hij zei erbij: “Voordat je doodgaat, moet je dit doorgeven aan Gerrit”. Zuster Joanetta is gelukkig nog springlevend, ik ga regelmatig bij haar op bezoek. Maar het beeldje heb ik een paar jaar geleden al van haar gekregen. “Want als ik er niet meer ben weet niemand meer wat ze ermee moeten”, zei ze. Ik bewaar het met liefde.”
