“In het hospice wordt het leven écht geleefd.”
“Toen mijn moeder jaren geleden overleed, veranderde mijn perspectief op het leven. Dat heeft me hier gebracht. En ik ben nog iedere dag blij dat ik dit mag doen. In het hospice brengen mensen het laatste stukje van hun leven door. Ik vind het kei-speciaal dat ik aan de zijlijn mag staan. Het klinkt misschien raar, maar ik loop hier iedere keer weer huppelend naar buiten.”
“In het hospice genieten mensen heel bewust van iedere dag die ze nog hebben. We beleven met elkaar de kleine momenten. Even samen een kopje koffie drinken, een vogeltje dat op het dakterras komt zitten. Een lekker ontbijtje in de ochtendzon. En alle tijd voor een praatje. Dat vind ik zo fijn aan vrijwilligerswerk. Niet de druk die zorgmedewerkers hebben.”
“We hebben vaak diepe gesprekken. Over de zin van het leven, liefde en afscheid nemen. Het is eigenlijk best bijzonder dat je met mensen die je nauwelijks kent zo de diepte in kunt. En ze genieten van de warmte en aandacht. Dat is waar ik het voor doe.”
“Er was een man die heel koude voeten had. Ik heb zijn voeten zacht gemasseerd om ze op te warmen, maar ook omdat ik hem rust wilde geven. De volgende dag overleed hij rustig. Zijn vrouw vertelde me dat hij had genoten. Of een mevrouw waar ik uren mee gepraat heb. Over haar kleinkind dat ze nooit zou leren kennen, over haar laatste wensen. En tussendoor nagels lakken, handen verzorgen. Een echte ladies night noemde ze het later. Dat vergeet ik nooit.”
“Dit werk betekent heel veel voor me. Dankzij het hospice ben ik in de zorg beland. Ik heb bij het Anna gewerkt als Verzorgende IG en nu ben ik zorgcoördinator bij Anna Nicasius. Het vrijwilligerswerk in het hospice blijf ik ernaast doen. Ik heb heel veel teruggekregen en daar ben ik dankbaar voor.”
